Milad

Dört yıl önce okuduğum

Mavi kapaklı

Kitabım geldi kapıma

Bu kez sarı yapraklı;

Beklediğinden değil, kağıdın pahasından olacak

..

Nasıl heyecanlı

Ama bu kez farklı “duygu”yla

Biraz korkarak..

Evvel zamanın kapağını açtım, şimdiki zamanda..

..

Hiç yola çıkmamışım

Yeni başlamışım gibi sanki

“Milad” gibi

Seni anlamaya..

Sende beni görmeye

..

Ölümden kaçarken(ölümü yaşarken) hayatı solumaya

Ayrılığa dayanmaya

Göğsün nedensiz sıkışmasına

Yaramı saramadan, yaranı sarmaya çalışmaya

“Fırlatılıp atılmanın” öfkesini bir de senden dinlemeye.. 

“Boşluğu” neyle doldurduğunu birlikte bulmaya

“Hiç” olabilmeyi kabullenmeye

“Her yerde ‘O’nu arayıp” bulamamaya

Bulduğun “an” kaybedeceğini bilmeye

“An”da kalmayarak, “anı”ya dönüşmeye

“Anı” olabilmeye katlanmaya

**

Seni anlamaya

Seni anlamaya

Seni anlamaya

**

Mümkünmüş gibi sana “dokunmaya”

..

Kitapmışsın gibi seni okumaya

..

Sana “dokun(a)madan” kendimi bulmaya

..

Biricik, sonlu ve sınırsız olduğunu bilerek;

Ezbersiz

Amasız

Çizgisiz.. 

Eksik, yaralı, kusurlu..

Karşındayım.

..

Senden öğrenecek çok şeyim var.

Önce, şimdi ve sonra

Beni bana fısılda.